Niedziele i święta kościelne:
Dni powszednie rano:
Wieczorem:
Kancelaria Parafialna czynna jest:
Chrzest wraz z bierzmowaniem i Eucharystią należy do sakramentów inicjacji chrześcijańskiej. Odrodzeni przez chrzest, a potem umocnieni przez bierzmowanie, mamy żyć Eucharystią, pokarmem życia wiecznego.
Katechizm przypomina (KKK 1214), że słowo „chrzcić” jest tłumaczeniem greckiego baptisma - „zanurzyć”, co wskazuje, że jest to symbol „pogrzebania katechumena w śmierci Chrystusa, z której powstaje przez zmartwychwstanie z Nim jako «nowe stworzenie» (2 Kor 5,17; Ga 6,15). Sam Chrystus uznał ten sakrament za konieczny warunek zbawienia: „Jeśli się kto nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego”.
Jako sakrament oczyszczenia od grzechu pierworodnego i innych grzechów, chrzest rodzi nas do życia nadprzyrodzonego przez obmycie w wodzie, z przywołaniem Boga w Trójcy Jedynego: „Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”. Obrzęd obejmuje również kreślenie znaku krzyża na czole, wyrzekniecie się szatana, złożenie wyznania wiary i błogosławieństwo, a dopełnia go namaszczenie olejem (krzyżmem św.) na znak włączenia do Ludu Bożego, nałożenie białej szaty - symbolu łaski - i zapalenie światła od paschału - świecy symbolizującej światło wiary.
Chrzest z wody może u człowieka dorosłego zastąpić chrzest pragnienia, którego szczególnym przypadkiem jest męczeństwo nawróconego, czyli chrzest krwi.
Chrzest w naszej parafii odbywa się w każdą I i III niedzielę miesiąca na Mszy św. o godz. 11:00. Wyjątkowo, w ważnych okolicznościach, udzielamy go w terminie uzgodnionym z duszpasterzami.
Dziecko do chrztu mogą zgłosić w kancelarii parafialnej tylko rodzice dziecka (przynajmniej jedno z nich), tydzień lub dwa przed planowanym terminem chrztu.:
„Rodzice mają obowiązek troszczyć się, ażeby ich dzieci zostały ochrzczone w pierwszych tygodniach; możliwie najszybciej po urodzeniu, a nawet jeszcze przed nim powinni się udać do proboszcza, by prosić o sakrament dla dziecka i odpowiednio do niego się przygotować. Jeśli dziecko znajduje się w niebezpieczeństwie śmierci, powinno być natychmiast ochrzczone”.
Kanon 867 Kodeksu Prawa KanonicznegoZgłaszając dziecko należy przedstawić:
Rodzice i chrzestni muszą być praktykującymi chrześcijanami, dlatego powinni przystąpić do spowiedzi św. i przyjąć Komunię św. w intencji dziecka. Z tej przyczyny w kancelarii podczas zgłoszenia dziecka do chrztu rodzice i chrzestni otrzymują kartki do spowiedzi, które wręczają spowiednikowi przed spowiedzią. Podpisane karteczki należy przynieść do zakrystii przed chrztem.
Chrzestnymi mogą być ci, którzy:
Rodzice wraz z dzieckiem i chrzestnymi gromadzą się pod chórem w kościele (za wiatrołapami). Stąd w procesji są wprowadzani przez kapłana do kościoła. Zajmują miejsca przed ołtarzem, w sposób określony przez ustawione krzesła, w zależności od ilości chrztów. Rytuał chrztu św. rozpoczyna się po kazaniu. Rodzice i Chrzestni podchodzą do stopni ołtarza i uczestniczą w obrzędzie wg uzgodnionego porządku.
Bierzmowanie udoskonala łaskę chrztu jest ono sakramentem, który daje Ducha Świętego, aby głębiej zakorzenić nas w synostwie Bożym, ściślej wszczepić w Chrystusa, umocnić naszą więź z Kościołem, włączyć nas bardziej do jego posłania i pomóc w świadczeniu o wierze chrześcijańskiej słowem, któremu towarzyszą czyny (KKK 1316).
Bierzmowanie razem z Chrztem i Eucharystią należy do sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego. Sakrament bierzmowania umacnia i dopełnia owoce chrztu świętego. Przyjęcie tego sakramentu jest więc konieczne dla stawania się w pełni chrześcijaninem.
Istotnym obrzędem bierzmowania jest namaszczenie olejem krzyżma świętego czoła ochrzczonego wraz z położeniem ręki na jego głowie przez biskupa (lub innego szafarza) i słowami: „N... przyjmij znamię daru Ducha Świętego”.
Bierzmowani dostępują pełniejszego udziału w kapłańskiej, prorockiej i królewskiej misji Chrystusa. Zostają powołani do dawania świadectwa Chrystusowi słowem i życiem oraz do podejmowania odpowiedzialnych zadań w Kościele i w świecie. Człowiek bierzmowany, jako świadek Chrystusa, ma w mocy Ducha Świętego szerzyć wiarę i bronić jej słowem oraz czynem i w ten sposób przyczyniać się do budowania Kościoła.
W Kościele w Polsce z racji duszpasterskich na ogół bierzmowania udziela się dorastającej młodzieży (klas III gimnazjum), która może już całkowicie samodzielnie opowiedzieć się za Chrystusem i Kościołem.
Sakrament bierzmowania w naszej parafii udzielany jest raz w roku w terminie uzgodnionym z ks. biskupem. Do bierzmowania przygotowuje się młodzież pierwszej, drugiej i trzeciej klasy szkół gimnazjalnych. Przygotowanie obejmuje oprócz regularnej katechezy szkolnej, także spotkania w grupach w cyklu miesięcznym, które prowadzone są przez księdza wikariusza z parafii.
Kandydaci do bierzmowania przygotowują się przez systematyczne uczestniczenie w niedzielnej mszy św., korzystanie z sakramentu pokuty i pojednania, branie udziału w spotkaniach grupy do bierzmowania oraz uczestnictwo w nabożeństwach.
Spotkania kandydatów do bierzmowania odbywają się w terminach uzgodnionych z prowadzącym duszpasterzem.
Wymagane dokumenty:
List ks. Kardynała Stanisława Dziwisza do gimnazjalistów
Drogi Młody Chrześcijaninie!
Czeka Cię droga przygotowania do sakramentu bierzmowania. Jest to piękna droga, bo przecież piękne jest kształtowanie umysłu i serca według nauki Tego, który „pierwszy nas umiłował” (por. 1 J 4,19). Jest to droga piękna, ale zarazem trudna, dlatego powtarzam Ci: Nie lękaj się! Idź za Chrystusem! Miej odwagę iść za Nim. W tym odkrywaniu i wybieraniu Jezusa chce Ci pomóc Twoja parafia, Twoi duszpasterze, Twoi katecheci. Zwróć się do nich. Oni czekają na Ciebie. Włącz się w organizowane przez Twoją parafię spotkania. Ufam, że te chwile pomogą Ci doświadczyć radości płynącej z wiary, radości bycia w Kościele. Spotkania te pogłębią także Twoje relacje z kolegami i koleżankami, którzy podobnie jak Ty pytają Chrystusa: co mam czynić, aby być szczęśliwym, aby życie moje miało sens, aby życie było „gorące”?
Drogi Młody Przyjacielu!
Chcę Cię dzisiaj serdecznie zaprosić na drogę przygotowania do sakramentu bierzmowania. W kroczeniu nią chcę Cię utwierdzić. Jestem głęboko przekonany, że tak jak na każdego z apostołów zstąpił Duch Święty w postaci ognistych języków i rozpalił ich, przemienił, tak samo będzie z Tobą: zstąpi na Ciebie Duch Święty i rozpali w Tobie ogień Bożej miłości i szczęścia. Tego Ci, Drogi Młody Chrześcijaninie, z całego serca życzę i na tę drogę z serca Ci błogosławię.
Stanisław kard. Dziwisz
Metropolita Krakowski
Kraków, 26 sierpnia 2011 r.
Dzieci, które przystępują do I Komunii św. mają obowiązek nauczyć się podstawowych modlitw chrześcijańskich: Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo, Aniele Boży, Wierzę w Boga Ojca, Pod Twoją obronę, tajemnic Różańca św., Stacji Drogi Krzyżowej, odpowiedzi i modlitwy wiernych ze Mszy św. Ponadto muszą nauczyć się z jak najlepszym zrozumieniem następujących, podstawowych prawd religijnych: 10 przykazań Bożych, 6 prawd wiary, 5 przykazań kościelnych, 5 warunków dobrej spowiedzi, przykazania miłości Boga i bliźniego, 7 sakramentów św., 7 grzechów głównych i innych. Oczywiście wymagania te są zawarte w programie nauczania realizowanym podczas katechezy w szkołach podstawowych na terenie naszej parafii w klasie II.
Dzieci wtedy można dopuścić do Komunii świętej, gdy posiadają wystarczające rozeznanie i są dokładnie przygotowane, tak by stosownie do swojej możliwości rozumiały tajemnicę Chrystusa oraz mogły z wiarą i pobożnością przyjąć Ciało Chrystusa”. Kan. 913 § 1.
Wymagane dokumenty:
„Eucharystia to wielka tajemnica! Tajemnica, którą trzeba przede wszystkim dobrze celebrować. Trzeba, aby Msza św. zajmowała centralne miejsce w życiu chrześcijan i aby każda wspólnota dokładała wszelkich starań dla jej uroczystego celebrowania, zgodnie z ustalonymi normami, z udziałem ludu, korzystając z posługi różnych osób wypełniających zadania dla nich przewidziane, i z poważną troską o zachowanie sakralnego charakteru, którym powinien odznaczać się śpiew i muzyka liturgiczna.” (Jan Paweł II, List Apostolski, Mane Nobiscum Domine, nr 17.)
Każdy katolik może zamówić Mszę Świętą w dowolnej intencji. Zwykle zamawiamy Msze św. za naszych zmarłych. Pamiętajmy jednak również o żywych, a więc o naszych bliźnich i o nas samych. Zamawiajmy więc Msze św. w intencjach rodziny, konkretnej osoby i sprawy. W miarę możliwości niech wszyscy członkowie rodziny uczestniczą w tej Mszy św., przystępując uprzednio do Spowiedzi św.
Intencję mszalną można zamówić w kancelarii parafialnej w godzinach urzędowania.
Istnieje także możliwość odprawienia Mszy św. poza parafią w ciągu całego roku przez księży pomagających w naszej parafii, a także przez ks. Proboszcza i ks. Wikarych w ciągu ich urlopu.
Osoby chore lub starsze, które nie mogą wychodzić z domu, mogą przystępować do spowiedzi i przyjąć Komunię św. w swoim domu. Należy zgłosić w kancelarii (osobiście bądź telefonicznie) taką osobę podać jej nazwisko i imię oraz adres, a także numer kontaktowy i zadeklarować, czy ma to być wizyta jednorazowa, czy stała (raz w miesiącu).
Z posługą sakramentu Pokuty i Komunii Świętej do chorych kapłani jeżdżą w każdy pierwszy piątek lub sobotę miesiąca. (Informacja ta jest zawsze ogłaszana)
Istnieje także możliwość dla chorych coniedzielnej Komunii świętej dzięki posłudze nadzwyczajnych szafarzy Komami Św. W tym wydatku należy się kontaktować z księżmi.
Chrześcijaństwo zna rożne formy pokutne, które gładzą grzechy. Do najbardziej zalecanych należą: modlitwa, post, jałmużna i inne czyny miłosierdzia. Nie wystarczy jednak zwykłe czynienie pokuty. Grzesznik musi się pojednać nie tylko z Bogiem, ale i Kościołem, który od Chrystusa otrzymał moc odpuszczania grzechów. Przez pośrednictwo Kościoła i posługę kapłana dokonuje się prawdziwa i pełna pokuta, czyli nawrócenie. Ma to miejsce w sakramencie pojednania.
Do owocnego przeżycia sakramentu pokuty trzeba dobrze się przygotować poprzez modlitwę o dobrą spowiedź, solidny rachunek sumienia dokonany od ostatniej spowiedzi, który czynimy w świetle Dekalogu, Przykazań Kościelnych, Grzechów Głównych i Przykazania miłości, co do: rodzaju, ilości i okoliczności grzechu. Chrześcijanin przystępujący do tego sakramentu musi przede wszystkim całym sercem zwrócić się do Boga. Wewnętrzne nawrócenie musi wyrazić się poprzez żal za grzechy, wyznanie grzechów (spowiedź) i poprzez zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu za wyrządzone zło. Po spełnieniu tych warunków grzesznik może otrzymać rozgrzeszenie od kapłana Kościoła.
Warto pamiętać:
Sakrament pokuty w naszej parafii udzielany jest w następujące dni:
Niedziela: podczas każdej mszy.W wielu posługach dla wspólnoty sakrament święceń ma szczególne znaczenie. W Dziejach Apostolskich czytamy, że pewnego dnia wspólnota wierzących wybrała siedmiu mężów „dobrej sławy, pełnych ducha i mądrości” jako diakonów wspólnoty, mających za zadanie wspomaganie Apostołów w ich pracy. „Przedstawili ich Apostołom, którzy modląc się włożyli na nich ręce” (Dz 6, 6). Również z Listów do Tymoteusza dowiadujemy się (1 Tm 4, 14 i 2 Tm 1, 6), że powierzanie urzędu w Kościele odbywało się przez wkładanie rąk. W ten sam sposób odbywa się to także obecnie. Mężczyznom, którzy czują się powołani do służby wspólnocie, zlecają tę misję biskupi - następcy Apostołów - przez modlitwę i włożenie rąk. Tym samym udzielają im sakramentu kapłaństwa, święceń kapłańskich. Jeśli ktoś otrzyma od Kościoła urząd kapłański, sprawuje go nie dla siebie, lecz dla Kościoła. Służba Kościołowi ma oczywiście wpływ także na życie tego, kto ją pełni. Odznacza się ono stałą gotowością służenia Kościołowi i ludziom.
Biskup, współpracujący z kapłanami i diakonami w swojej diecezji, otrzymuje święcenia i władzę biskupią poprzez modlitwę i włożenie rąk przez innych biskupów. Wspólnota biskupów w jedności z biskupem Rzymu jest nieprzerwaną kontynuacją Kolegium Apostolskiego w nauczaniu i pasterskim rządzeniu Kościołem. Tak więc sakrament święceń otrzymują ci, którzy mają służyć Kościołowi jako biskupi, kapłani i diakoni.
Kapłani kierują w imieniu biskupa parafiami jego diecezji, spełniają powierzone im przez niego zadania, głoszą słowo Boże i nauczają. Posiadają władzę sprawowania Eucharystii, udzielania sakramentów pokuty i namaszczenia chorych. Do ich pełnomocnictw należy ponadto uroczyste udzielanie chrztu i asystowanie przy zawieraniu małżeństwa (oba wyżej wymienione uprawnienia posiada również diakon). Ważnym zadaniem kapłanów jest również troska o potrzebujących i zabieganie o jedność parafii.
Diakoni służą wiernym podczas nabożeństw, uczestniczą w głoszeniu słowa Bożego i w nauczaniu, a także troszczą się o biednych i chorych. W parafiach, gdzie nie ma kapłanów, diakon przewodniczy liturgii słowa i udziela Komunii świętej.
Jeżeli odczuwasz wewnętrzny głos mówiący Ci: „Pójdź za Mną, a uczynię cię rybakami ludzi?” i pragniesz na to wołanie odpowiedzieć zapraszamy na stronę WSD Tarnów:
http://www.wsd.tarnow.pl/index.php/kandydaci/egzamin-wstepny
Dla wszystkich chłopców poszukujących drogi powołania polecamy stronę: http://www.tmoch.net/autor/semdiec.htm
Dla wszystkich dziewczyn i chłopców poszukujących drogi powołania w zakonach polecamy stronę:
http://zakony-na-swiecie.blogspot.com/2009/07/zakony-meskie-w-polsce.html
„Przymierze małżeńskie, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej natury na dobro małżonków oraz do zrodzenia i wychowania potomstwa, zostało między ochrzczonymi podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu.” (Katechizm Kościoła Katolickiego, 1601 )
„Małżeńskie przymierze, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej natury do dobra małżonków oraz do zrodzenia i wychowania potomstwa, zostało między ochrzczonymi podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu.” (Kodeks Prawa Kanonicznego, Kan. 1055 § 1)
Ślub kościelny jest chyba jedną z najładniejszych ceremonii z jakimi dane jest nam się zetknąć w życiu codziennym. Zgromadzonych w kościele napawa radością, przyprawia o uśmiech, a co niektórych nawet o łzy szczęścia. Jednak z punktu widzenia prawa nie jest w naszym kraju uznawany - rozumiany jest jedynie jako forma pojednania się młodych przed Bogiem. Dlatego też koniecznością jest zawarcie ślubu cywilnego lub zamiast dwóch - wzięcie jednego - ślubu konkordatowego. Obecnie zawierane są tzw. śluby konkordatowe, zawierane w kościołach, a pociągające za sobą skutki cywilne. Można także zawrzeć sakrament małżeństwa bez skutków cywilnych.
Powszechnie przyjęła się zasada, że ślub kościelny należy wziąć w parafii pani młodej. Oczywiście możemy go zawrzeć w każdej innej parafii, ale w takiej sytuacji potrzebujemy tzw. „licencji” - czyli wyrażenia zgody proboszcza.
Datę ślubu można uzgodnić nawet rok przed planowanym terminem.
I Rozmowa Kanoniczna
Narzeczeni zamierzający zawrzeć związek małżeński zgłaszają się do kancelarii parafialnej około trzy miesiące przed ślubem, by umówić się z Księdzem Proboszczem na spisanie protokołu przedślubnego. Na spisanie tego protokołu trzeba przynieść następujące dokumenty:
Jeżeli narzeczony lub narzeczona mieszkają poza terenem naszej parafii – wtedy przy spisywaniu protokołu przedślubnego otrzymują „Prośbę o wygłoszenie zapowiedzi”, którą zanoszą do kancelarii parafialnej parafii miejsca swojego zamieszkania. Zgodnie z Prawem Kościelnym obowiązującym w Polsce takie zapowiedzi muszą zostać wygłoszone w parafii zamieszkania lub zawieszone w gablocie parafialnej przez dwie niedziele (8 dni).
Po wygłoszonych zapowiedziach przynosimy na drugą rozmowę potwierdzenie, że zapowiedzi zostały wygłoszone i nie nastąpiło żadne zgłoszenie które by mogło przeszkodzić temu związkowi.
W trakcie I rozmowy kanonicznej otrzymamy także karteczki do spowiedzi świętej. Należy przystąpić do tego sakramentu już na początku czasu bezpośrednich przygotowań (ok. 3 miesiące przed ślubem) i drugi raz przeddzień ślubu. Karteczki te przynoszą świadkowie w dniu ślubu do zakrystii przed ceremonią.
Po spisaniu protokołu narzeczeni kontaktują się z:
- Panem kościelnym
- Panem organistą
II Rozmowa Kanoniczna
Nie później niż tydzień przed terminem ślubu udajemy się ponownie do kancelarii parafialnej. Narzeczeni dostarczają do kancelarii parafialnej następujące dokumenty i zaświadczenia:
Informacje na temat świadków (imię i nazwisko, data urodzenia i miejsce zamieszkania). Świadek musi być pełnoletni. Obowiązkiem świadków jest asystowanie przy przysiędze sakramentalnej oraz dostarczenie swoich dowodów osobistych do zakrystii w dzień ślubu (przed ceremonią) oraz karteczek ze spowiedzi narzeczonych.
W dzień ślubu:
W kościele wypada zjawić się trochę wcześniej. Przed Mszą świętą świadkowie dostarczają do zakrystii zaświadczenie narzeczonych o sakramencie pokuty, obrączki i przynoszą własne dowody osobiste.
Przebieg sakramentu małżeństwa, organizacja, oprawa muzyczna podczas mszy świętej, wystrój kościoła, sprawy dotyczące filmowania czy fotografowania, należy omówić z księdzem prowadzącym wcześniej.
Sakrament małżeństwa udzielany jest zwyczajnie osobom pełnoletnim (ukończone 18 lat).
Istnieje możliwość przeżycia kursu w formie 3-dniowych rekolekcji w:
- Centrum Formacyjno-Rekolekcyjnym w Gródku nad Dunajcem. Szczegóły na stronie „Arki”
- Diecezjalne Centrum Pielgrzymowania im. Jana Pawła II w Starym Sączu.
Sakramentu namaszczenia chorych udziela się osobom chorym, udającym się na operację, będącym w podeszłym wieku, a także w ostatniej godzinie życia. Tak jak pozostałe sakramenty tak i sakrament namaszczenia przeznaczony jest wyłącznie dla żyjących. Może być przyjmowany raz w roku lub w pogorszeniu stanu zdrowia.
Na czas udzielania sakramentu chorych: spowiedzi, Komunii św. i namaszczenia olejami św. w mieszkaniu chorego koniecznie należy przygotować:
W czasie spowiedzi chorego opuszczamy pokój, w którym się znajduje wraz z kapłanem, natomiast w czasie udzielania kolejnych sakramentów (namaszczenie, komunia) uczestniczymy pobożnie w tych obrzędach towarzysząc choremu swoją modlitwą. W razie nagłej potrzeby należy bezzwłocznie i o każdej porze przyjechać lub zadzwonić po kapłana!
Msza pogrzebowa odbywa się zawsze w parafii zmarłego! Pogrzeb katolicki przysługuje osobom wierzącym i praktykującym, związanym z Kościołem i parafią.
Śmierć bliskiego z rodziny zgłasza się w Parafii lub telefonicznie umawiając się na spotkanie w kancelarii w celu sporządzenia niezbędnych formalności i ustalenia daty i godziny pogrzebu. Należy wówczas przynieść:
Po dokonaniu niezbędnych formalności rodzina powinna poinformować Pana kościelnego i Pana organistę o dacie i godzinie pogrzebu, by mogli służyć swoją funkcją.
W dniu pogrzebu gromadzą się krewni i przyjaciele zmarłego na wspólnej modlitwie różańcowej oraz Eucharystii sprawowanej w jego intencji. Towarzyszą mu również na miejsce wiecznego spoczynku. Należy we Mszy św. pełnie uczestniczyć, tj. wyspowiadać się i przyjąć Komunię św. w intencji zmarłego.
Zamiast kwiatów i zniczy przyjął się w naszej parafii piękny zwyczaj zamawiania Mszy św. w intencji zmarłego. Dokonuje się to w zakrystii zaraz po wprowadzeniu ciała zmarłego do kościoła, podczas odmawiania różańca.
Modlitwy i pieśni pogrzebowe wyrażają, mimo smutku po utracie ukochanej osoby, nadzieję na wieczne życie. Chrześcijanie mogą w smutku żałoby mieć nadzieję, ponieważ wierzą w zmartwychwstanie i są przekonani, że zmarli przebywają u Boga.
